Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie-skansen.
Historia:
W 1960 roku utworzony został w Muzeum Okręgowym w Lublinie Oddział Budownictwa Ludowego, a 1 stycznia 1970 został przekształcony w autonomiczne Muzeum Wsi Lubelskiej.
Skansen miał być usytuowany w dzielnicy Kalinowszczyzna na obszarze o powierzchni 12 ha. Jednak ze względu na różne trudności z przejęciem terenu do zagospodarowania w 1975 r. muzeum otrzymało nowe tereny o powierzchni ok. 27 ha w dzielnicy Sławin.
W maju 1976 r. rozpoczęte zostały prace przy wiatraku z Zygmuntowa – pierwszym obiekcie przeniesionym na teren muzeum.
Ekspozycja skansenowska została podzielona na siedem sektorów: Wyżyny Lubelskiej, Roztocza, Powiśla Lubelskiego, Podlasia, Nadbuża oraz sektor dworski i miasteczkowy. W sektorze Wyżyna Lubelska znajdują się następujące obiekty: 1 wiatrak, 1 kuźnia, 1 olejarnia, 1 kapliczka, 1 studnia, 1 ptaszarnia, 1 chałupa wolnostojąca i 4 zagrody chłopskie. W sektorze Roztocze zobaczymy: 1 kuźnię, 1 piwiarnię, 1 cerkiew z dzwonnicą i małym lapidarium cmentarnym, 2 kapliczki, 5 zagród i 2 chałupy wolnostojące. W sektorze dworskim zobaczymy: 2 dwory, 1 czworak, 2 spichlerze, 1 bramę, 1 krzyż i 2 figury. Sektor miasteczko to: 1 kościół z dzwonnicą, duże lapidarium cmentarne z bramą, 1 figura, 1 okólnik, 1 plebania, 1 spichlerz plebański, 1 gołębnik oraz studnia. W sektorze Powiśle zobaczymy: 2 kapliczki, 1 pień dębu z krzyżem, 6 zagród, 2 brogi na siano oraz 1 dwór, w którym mieszczą się biura muzeum. W sektorze Podlasie mamy 1 remizę.
8 września 2002 na terenie skansenu przeniesiony został XVII-wieczny kościół z Matczyna, który wraz ze plebanią z Żeszczynki i spichlerzem z Wrzelowca jest początkiem muzealnego sektora Miasteczko.
11 października 2005 w wyniku podpalenia spłonęła część zabytkowej zabudowy skansenu (spłonęła stodoła i część obory w jednej zagrodzie).
W 2013 na terenie skansenu ukończono rekonstrukcję miasteczka sprzed II wojny światowej, z ratuszem, posterunkiem policji, lodziarnią i domem żydowskiego cadyka.